O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". ...Γκαίτε

.................................................Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά. - Ρήγας Φεραίος
Η Φωτό Μου

Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

No news good news...............

Αρκαδικά

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2017

«Arkadia, the untold tale», του φωτογράφου Νίκου Μουρκογιάννη, φωτογραφική έκθεση πρωταγωνιστεί η Αρκαδία στη Ρώμη

  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ  
Η Αρκαδία παρουσιάζεται σε φωτογραφική έκθεση στο κέντρο της Ρώμης, στις ιστορικές αίθουσες του κέντρου για τη διάδοση της ιταλικής γλώσσας Dante Alighieri.
Η έκθεση, με τίτλο «Arkadia, the untold tale», φέρει την υπογραφή του φωτογράφου Νίκου Μουρκογιάννη. «Η απλότητα αποτελεί κατάκτηση», εξηγεί ο Έλληνας δημιουργός, ο οποίος μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων θέλησε να τονίσει:
«Η Αρκαδία, ιστορικά και μυθολογικά έχει μια ιδιαίτερη αξία. Η κύρια ιδέα που μεταφέρω και στην έκθεση αυτή, είναι η απόλυτη αγάπη στην φύση -και ιδίως στα ζώα- αλλά και η εσωτερική μας ισορροπία. Έλαβα υπόψη μου την σημασία του αφαιρετικού στοιχείου, διότι η απλότητα, τελικά, οδηγεί και στην αρμονία».
«Μεγάλο μέρος των Ιταλών που επισκέπτονται την έκθεσή μού εξέφρασαν την επιθυμία να επισκεφθούν την Αρκαδία, διότι πιστεύουν ότι για να καταλάβει, να νιώσει κανείς τις έννοιες και την πραγματικότητα που προσπάθησα να εκφράσω, πρέπει να αισθανθεί προσωπικά τους "κραδασμούς" αυτού του πανέμορφου τόπου μας», συμπλήρωσε ο κ. Μουρκογιάννης, ο οποίος σπούδασε και εργάζεται στην Ιταλία.
Χορηγός της έκθεσης, η οποία έχει ήδη παρουσιαστεί και στην Νέα Υόρκη, είναι η περιφέρεια Πελοποννήσου, ενώ η πρεσβεία της Ελλάδας στη Ρώμη έχει προσφέρει την αιγίδα και την επικοινωνιακή της υποστήριξη. Επιμελητής της «Aρκαδία, η ανείπωτη ιστορία», είναι ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Βάσκεν Μπερμπεριάν, με την συνδρομή της ιστορικού τέχνης Μαρία Σίλβια Φάρτσι.

________
ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ
από το: http://www.arcadiaportal.gr/news/i-arkadia-protagonistei-se-fotografiki-ekthesi-sto-kentro-tis-romis

Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου 2017

ΟΙ ΛΑΓΚΑΔΙΑΝΟΙ ΜΑΣΤΟΡΟΙ!!

Αρκαδία Μαγική 
ΟΙ ΛΑΓΚΑΔΙΑΝΟΙ ΜΑΣΤΟΡΟΙ!!


Είναι αυτοί που έφτιαξαν τα γεφύρια της Πελοποννήσου!! Είναι οι ξακουστοί και περίφημοι τεχνίτες που βοήθησαν στον επαναστατικό αγώνα με τα οχυρωματικά τους έργα!!.  Ταξίδεψαν σε όλη την Ελλάδα και οικοδόμησαν με μεράκι χωριά, γέφυρες και εκκλησίες

Η Πελοπόννησος φημίζεται για τα πετρόχτιστα χωριά με τα πέτρινα σπίτια και σχολεία, τις εκκλησίες και τα γεφύρια με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Η αισθητική και η ανθεκτικότητα των κτιρίων στο χρόνο, οφείλεται στους Λαγκαδινούς μάστορες που εργάζονταν αδιάκοπα στην περιοχή από τον 17ο αιώνα έως τις αρχές του 20ου αιώνα.
Οι περίφημοι μάστορες κατάγονταν από τα Λαγκάδια της Αρκαδίας και τα γύρω χωριά. Τα Λαγκάδια είναι χτισμένα πάνω σε μια απότομη πλαγιά βουνού και αποτελούνται από εντυπωσιακά πανέμορφα τριώροφα κτίρια, που έχτισαν οι μάστορες της περιοχής.
Οι περισσότεροι κάτοικοι εξασκούσαν το επάγγελμα του οικοδόμου από γενιά σε γενιά και έγιναν ξακουστοί σε όλη την Πελοπόννησο για την τέχνη τους. Σύμφωνα με μια θεωρία, το ταλέντο τους στη λάξευση της πέτρας οφείλεται στους Φράγκους που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή τον 13ο αιώνα.
Στο κουβάλημα των υλικών τους βοηθούσαν τα γαϊδουράκια που μετέφεραν άμμο, νερό και τις πέτρες. Η κάθε ομάδα αποτελούταν από 10-12 μάστορες, 8-10 μαστορόπουλα και 10-15 ζώα
Το επάγγελμα του μάστορα άντεξε λόγω της ανάγκης για επιβίωση, καθώς η άγονη περιοχή δεν ευνοούσε την άνθιση άλλων επαγγελμάτων.
Οι μάστορες ξεκινούσαν σε μπουλούκια και ταξίδευαν σε ολόκληρη την Πελοπόννησο για να αναλάβουν νέες δουλειές. Το συνεργείο αποτελούταν από τους μαστόρους, τους τριότες, τα μαστορόπουλα, τους νταμαρτζήδες, τον πελεκάνο και τον πρωτομάστορα.
Ο τριότης ήταν βοηθός του τεχνίτη και βοηθούσε τους εργάτες που πήγαιναν στα βουνά για να βγάλουν τις πέτρες.


Τα σπίτια στα Λαγκάδια έχουν ίδια αρχιτεκτονική και είναι χωμένα μέσα στη γη.
Οι παρά τη δυσκολία του εδάφους έχτισαν τα σπίτια τους με ομοιομορφία
Ο πρωτομάστορας επέβλεπε την πορεία του έργου, παρακολουθούσε τα σχέδια και ήλεγχε τους υπόλοιπους μάστορες, ο πελεκάνος λάξευε και πελεκούσε τις πέτρες και τα μαστορόπουλα φρόντιζαν τα ζώα, κουβαλούσαν τα υλικά και έκαναν θελήματα προκειμένου να μάθουν τη δουλειά από τους έμπειρους τεχνίτες.
Οι καλύτεροι της ομάδας αναλάμβαναν το εξωτερικό μέρος του κτιρίου και οι νεότεροι το εσωτερικό.
Οι περισσότεροι ήταν φτωχοί, αλλά γνώριζαν καλά τη λάξευση της πέτρας και εργαζόταν σκληρά για να ζήσουν τις οικογένειες τους που έμεναν πίσω στο χωριό. Ταξίδευαν με τα πόδια και γι’αυτό ένα ταξίδι τους μπορεί να κρατούσε αρκετές μέρες. Μαζί τους είχαν μουλάρια και γαϊδουράκια που θα τους βοηθούσαν στο κουβάλημα των υλικών.
Οι Λαγκαδινοί μάστορες βοήθησαν τον επαναστατικό αγώνα κατασκευάζοντας οχυρωματικά έργα και φρούρια για τον αγώνα
«Της μαστοριάς τα βάσανα, της ξενιτιάς τα πάθη
τα είδε ο ήλιος κι έσβησε και το φεγγάρι εχάθη.
Τ’ ακούσανε κ’ οι θάλασσες και φούσκωσαν το κύμα:
Στην ξενιτιά, στη μαστοριά, εισ’ ο μισός στο μνήμα.»
Όταν έφταναν σε μια περιοχή έρχονταν σε επαφή με ιδιοκτήτες που ήθελαν να κατασκευάσουν νέες οικοδομές και αφού συμφωνούσαν στην τιμή ξεκινούσαν το χτίσιμο.
Μέσα στην τιμή συνήθως προβλεπόταν και η καθημερινή διατροφή των εργατών. Αν ο ιδιοκτήτης του έργου δεν πρόσφερε φαγητό η τελική τιμή που έδιναν οι μαστόροι ήταν μεγαλύτερη.
Τη μεγαλύτερη αμοιβή έπαιρναν οι μάστορες και ο πρωτομάστορας και ακολουθούσαν οι υπόλοιποι.
Κατά τη θεμελίωση ενός κτιρίου ο ιδιοκτήτης έσφαζε ένα ζώο, συνήθως κόκκορα, για το καλό και στη συνέχεια η δουλειά ξεκινούσε.
Οι μάστορες δούλευαν όλη την ημέρα και σπάνια τα έργα καθυστερούσαν.
Η πέτρα των βουνών της Αρκαδίας ήταν η καλύτερη πρώτη ύλη για τους μαστόρους από τα Λαγκάδια
Όταν τελείωναν το χτίσιμο ενός σπιτιού, τοποθετούσαν έναν ξύλινο σταυρό στη στέγη και έδιναν ευχές στον ιδιοκτήτη.
Η εργασία ήταν δύσκολη και σε πολλές περιπτώσεις επικίνδυνη.
Χάρη στην τόλμη τους πραγματοποιήθηκαν σπουδαία και δύσκολα έργα, όπως τα πέτρινα γεφύρια της Πελοποννήσου που συνέβαλαν στη επικοινωνία απομακρυσμένων χωριών.

Οι μάστορες μάλλον είναι από τη Δόξα, ένα γραφικό χωριό κοντά στα Λαγκάδια που έβγαζε φημισμένους μαστόρους αλλά και επιστήμονες. Χαρακτηριστικό άλλωστε όλης της λεγόμενης «Ευρωπαϊκής Γορτυνίας».
Το ταλέντο στην κατεργασία της πέτρας και το μεράκι τους στη δουλειά έκαναν περιζήτητους τους Λαγκαδινούς μάστορες σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Έτσι τα ταξίδια γίνονταν πλέον σε όλη τη χώρα και δίπλα στου Λαγκαδικούς συμμετείχαν εργάτες από όλη τη Γορτυνία. Οι περισσότερες κατασκευές τους στέκουν ακόμα ανέπαφες, επιβεβαιώνοντας το ταλέντο και τη μαστοριά τους.
_________

Παρασκευή 15 Σεπτεμβρίου 2017

Επίδομα 600 € σε οικογένειες ορεινών και μειονεκτικών περιοχών προκειμένου να λάβουν την εισοδηματική ενίσχυση για το έτος 2017

   ΕΙΔΗΣΕΙΣ   

Αρκαδία - Ξεκίνησαν αιτήσεις στα ΚΕΠ - Η λίστα με τα 248 χωριά!




Μια αίτηση και πέντε δικαιολογητικά καλούνται να προσκομίσουν από 1η Σεπτεμβρίου μέχρι και τέλος Δεκεμβρίου οι ενδιαφερόμενες οικογένειες ορεινών και μειονεκτικών περιοχών προκειμένου να λάβουν την εισοδηματική ενίσχυση για το έτος 2017.
Αυτό αναφέρεται σε ρεπορτάζ του agronews.gr και προστίθενται τα εξής στοιχεία...

Το επίδομα κυμαίνεται από 300 μέχρι 600 ευρώ ανάλογα με το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα των δικαιούχων και καταβάλλεται εφάπαξ μετά την υποβολή των απαιτούμενων δικαιολογητικών που συγκεντρώνονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και μέσω των ΚΕΠ.

Τα δικαιολογητικά που απαιτούνται να καταθέσουν οι δικαιούχοι, όπως επανακαθορίσθηκαν με την 2/71338/0026/22-07-2013 ΚΥΑ (Β.1911) είναι τα εξής :
1. Αίτηση του δικαιούχου [στην οποία θα φαίνονται ευδιάκριτα τα στοιχεία του : ονοματεπώνυμο, πατρώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (ΑΦΜ), αριθμό τραπεζικού λογαριασμού σε μορφή ΙΒΑΝ] .
2. Βεβαίωση του Δημάρχου του τόπου κατοικίας του δικαιούχου από την οποία να προκύπτει η επί διετία τουλάχιστον συνεχής διαμονή του σε συγκεκριμένη ορεινή και μειονεκτική περιοχή της Οδηγίας 85/148/ΕΟΚ.
3. Υπεύθυνη δήλωση του ν.1599/1986 του δικαιούχου, περί της μη είσπραξης της οικονομικής ενίσχυσης άλλη φορά για την ίδια οικογένεια.
4. Πιστοποιητικό Οικογενειακής κατάστασης
5. Φωτοαντίγραφο αστυνομικής ταυτότητας.
6. Αντίγραφο του εκκαθαριστικού σημειώματος της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του οικονομικού έτους για το οποίο αιτείται η εισοδηματική ενίσχυση (εισοδήματα προηγούμενου έτους) ή της δήλωσης αυτής (έντυπο Ε1) αν κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης δεν έχει παραληφθεί το εκκαθαριστικό σημείωμα.

Διευκρινίζεται ότι δικαιούχοι της εισοδηματικής ενίσχυσης είναι οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων και των μονογονεϊκών, Ελλήνων υπηκόων κρατών-μελών της Ε.Ε., των οποίων τα μέλη κατοικούν μόνιμα σε ορεινές και μειονεκτικές περιοχές, όπως αυτές ορίζονται από την Οδηγία 85/148/ΕΟΚ.

Συγκεκριμένα το ύψος της εισοδηματικής ενίσχυσης ανέρχεται μετά την κατά καιρούς αναπροσαρμογή του:
-σε εξακόσια (600) ευρώ ετησίως, εφόσον το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα, των δικαιούχων δεν υπερβαίνει το ποσό των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000,00 ευρώ) ετησίως και
-σε τριακόσια (300) ευρώ ετησίως, εφόσον το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα των δικαιούχων κυμαίνεται μεταξύ του ποσού των τριών χιλιάδων ευρώ (3.000,00 ευρώ) και του ποσού των τεσσάρων χιλιάδων επτακοσίων ευρώ (4.700,00 ευρώ ).
Σύμφωνα με την αριθμ. 2/111270/0026/11-12-2013 εγκύκλιο του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους διευκρινίζονται τα εξής:
Α) Βασικό στοιχείο χορήγησης της εισοδηματικής ενίσχυσης είναι η οικογένεια και όχι η στέγη, η οποία μπορεί να είναι ιδιόκτητη, ενοικιαζόμενη ή και κοινή.
Β) Για την εφαρμογή των υπόψη διατάξεων με τον όρο «οικογένεια» εννοείται το ζεύγος των σε νόμιμο γάμο συμβιούντων συζύγων μετά των ανηλίκων και αγάμων τέκνων αυτών (συγγενική οικογένεια) που συμβιούν κάτω από την ίδια στέγη. Κατόπιν αυτού ως «οικογένεια» θεωρούνται: οι σύζυγοι μόνο ή και με τέκνα (ανήλικα ή ενήλικα άγαμα) που βαρύνουν φορολογικά το δικαιούχο- αρχηγό της οικογένειας.

Παραδείγματα:

A. Αν σε ένα σπίτι ζουν δύο (2) οικογένειες παππούς, γιαγιά, πατέρας, μητέρα, παιδιά, κάνουν δύο ξεχωριστές φορολογικές δηλώσεις, παρόλο που είναι ένα (1) νοικοκυριό δικαιούνται εισοδηματική ενίσχυση και οι δύο οικογένειες λαμβανομένων υπόψη σε κάθε περίπτωση και τα εισοδηματικά κριτήρια έκαστης.
B. Αν σε ένα σπίτι ζει μια οικογένεια πατέρας, μητέρα, παιδί αλλά το παιδί δεν είναι προστατευόμενο μέλος, (κάνει ξεχωριστή φορολογική δήλωση) μόνος δικαιούχος της εισοδηματικής ενίσχυσης είναι ο πατέρας (εφόσον πληροί τα εισοδηματικά κριτήρια). Το παιδί δεν είναι δικαιούχος διότι στην προκειμένη περίπτωση δεν αποτελεί από μόνο του οικογένεια.
Γ) Στους δικαιούχους της ενίσχυσης περιλαμβάνονται και οι μονογονεϊκές οικογένειες που αποτελούνται συγκεκριμένα από:
i) Πατέρα άγαμο, χήρο ή διαζευγμένο και τα τέκνα του (ανήλικα ή ενήλικα άγαμα) που ζουν κάτω από την ίδια στέγη και τον βαρύνουν φορολογικά.
ii) Μητέρα άγαμη, χήρα ή διαζευγμένη και τα τέκνα της (ανήλικα ή ενήλικα άγαμα) που ζουν κάτω από την ίδια στέγη και την βαρύνουν φορολογικά.
Δ) Τα μεμονωμένα άτομα δεν αποτελούν οικογένεια {για να αποτελούν οικογένεια απαιτούνται πάνω από δύο (2) μέλη}.
Ε) Την εισοδηματική ενίσχυση για την οικογένεια στην περίπτωση που ο πατέρας δεν είναι Έλληνας υπήκοος ή υπήκοος κράτους-μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης αιτείται η μητέρα.

Το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα προσδιορίζεται ως ακολούθως:

«Ετήσιο οικογενειακό εισόδημα» το συνολικό ετήσιο φορολογούμενο πραγματικό ή τεκμαρτό, καθώς και το απαλλασσόμενο ή το φορολογούμενο με ειδικό τρόπο εισόδημα του φορολογουμένου, της συζύγου και των ανήλικων τέκνων του από κάθε πηγή.
Κατόπιν αυτού κατά τον υπολογισμό του ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος λαμβάνεται υπόψη το άθροισμα των προαναφερόμενων εισοδημάτων όλων των μελών της οικογένειας, όπως αναγράφεται στο αντίγραφο του εκκαθαριστικού σημειώματος της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του οικονομικού έτους για το οποίο αιτείται η εισοδηματική ενίσχυση. Σε περίπτωση δε ύπαρξης τεκμαρτού εισοδήματος διενεργείται σύγκριση πραγματικού και τεκμαρτού εισοδήματος και λαμβάνεται υπόψη το μεγαλύτερο εξ αυτών.
Η παραπάνω κατά περίπτωση εισοδηματική ενίσχυση δεν λαμβάνεται υπόψη για τον προσδιορισμό του ετήσιου οικογενειακού εισοδήματος με βάση το οποίο χορηγείται αυτή.
Η καταβολή, στους δικαιούχους, της ετήσιας εισοδηματικής ενίσχυσης γίνεται εφάπαξ μετά τη 1η Σεπτεμβρίου κάθε ημερολογιακού έτους με την υποβολή των προβλεπόμενων δικαιολογητικών.

Σημειώνεται ότι:

(i) σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 61 του Κ.Φ.Ε. (ν.2238/1994) η υποβολή φορολογικής δήλωσης καθίσταται από 1/1/2013 υποχρεωτική τηρουμένων των προϋποθέσεων και των επιφυλάξεων που ορίζονται στον Κώδικα αυτό,
(ii) σε περίπτωση που ο δικαιούχος της εισοδηματικής ενίσχυσης αιτείται για τη χορήγησή της για έτος, που δεν ήταν υπόχρεος για υποβολή φορολογικής δήλωσης, τότε θα προσκομίζει με προσωπική του ποινική ευθύνη, υπεύθυνη δήλωση, θεωρημένη από την αρμόδια Δ.Ο.Υ., στην οποία και θα αναφέρεται ο συγκεκριμένος λόγος για τον οποίο δεν ήταν υπόχρεος στην υποβολή της. Η υπεύθυνη αυτή δήλωση, όπως έχει γίνει δεκτό από την Διεύθυνση Φορολογίας Εισοδήματος, δεν επέχει θέση βεβαίωσης (σχετ. το αριθ. Δ12 1170460/ΕΞ2010/17-10-2010 έγγραφο).
Επισημαίνεται ότι σε κάθε περίπτωση το Τμήμα Οικονομικής Διαχείρισης κατά το στάδιο της εκκαθάρισης της ανωτέρω δαπάνης μπορεί να ζητήσει οποιοδήποτε άλλο δικαιολογητικό ή στοιχείο θεωρούν απαραίτητο.
ΟΙ ΟΡΕΙΝΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ
oreinoepidoma1oreinoepidoma2
ΟΙ ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΑΡΚΑΔΙΑΣ


https://www.kalimera-arkadia.gr/blog/item/74096-epidoma-600-stin-arkadia-ksekinisan-aitiseis-sta-kep-i-lista-me-ta-248-xoria.html
oreinoepidoma3

_______

Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου 2017

Ο μύθος της «δίκαιης ανάπτυξης» και η πραγματικότητα της αντιλαϊκής πολιτικής

ΤΕ ΑΡΚΑΔΙΑΣ ΚΚΕ
                                                                                     ΤΡΙΠΟΛΗ 10/9/17

Ο μύθος της «δίκαιης ανάπτυξης» και η πραγματικότητα της αντιλαϊκής πολιτικής

Κορυφώνεται αυτό το Σαββατοκύριακο στη ΔΕΘ το «σλάλομ» του πρωθυπουργού, το οποίο περιλάμβανε από επισκέψεις σε καπιταλιστικές επιχειρήσεις και συναντήσεις με επιχειρηματικά - τραπεζικά στελέχη μέχρι την επίσκεψη του Γάλλου Προέδρου Εμ. Μακρόν, που αξιοποιήθηκε ως «μήνυμα εμπιστοσύνης» στην ελληνική οικονομία.
Η κυβέρνηση, υλοποιώντας όλον αυτόν τον προγραμματισμό, τοποθέτησε στην αιχμή του δόρατος της προπαγάνδας της το ευφυολόγημα περί «δίκαιης ανάπτυξης» που δήθεν εξασφαλίζεται για την ελληνική καπιταλιστική οικονομία με την πολιτική της. Πίσω βεβαίως από τον κουρνιαχτό που σηκώνει για «επιστροφή στην κανονικότητα», για τη «μεταμνημονιακή εποχή», για τα ρεκόρ επενδύσεων, την ανάπτυξη που «τα οφέλη της θα επιστρέφουν στους πολλούς», αυτό που υπάρχει είναι όχι μόνο όλα τα αντιλαϊκά μέτρα των μνημονίων που εφαρμόζονται απαρέγκλιτα, αλλά και όσα ήδη περιλαμβάνονται στη νέα φουρνιά της 3ης «αξιολόγησης».
Οχι τυχαία, η κυβέρνηση κομπάζει για την «ψήφο εμπιστοσύνης» που απέσπασε από τον Πρόεδρο της Γαλλίας Εμ. Μακρόν, δηλαδή από τον επικεφαλής μιας κυβέρνησης που διακρίνεται για την αποφασιστικότητά της στο τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων, υλοποιώντας τη στρατηγική που εδώ και χρόνια είναι αποφασισμένη στην ΕΕ, στο πλαίσιο της εξασφάλισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων. Αυτήν την «τεχνογνωσία» φιλοδοξεί να πάρει η ελληνική κυβέρνηση, βάζοντάς την στο σωρό της «επόμενης μέρας», μαζί με τις επενδύσεις γαλλικών επιχειρηματικών ομίλων που φαίνεται ότι εκτιμούν το αντεργατικό οπλοστάσιο της Ελλάδας.
Δεν είναι πρώτη φορά...
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ίδιος ο πρωθυπουργός και συνολικά η κυβέρνηση πλασάρουν τα συγκεκριμένα φληναφήματα. Αντίστοιχες ήταν και οι τοποθετήσεις τους μετά την ολοκλήρωση της 1ης «αξιολόγησης» και μετά από κάθε συμφωνία με το κουαρτέτο, ενώ κάθε φορά που ετοιμαζόταν η κυβέρνηση να εφαρμόσει ή να φέρει νέα άγρια αντιλαϊκά μέτρα, πάντα επιστράτευε το μύθευμα της «επόμενης μέρας», για να καλλιεργήσει ψεύτικες προσδοκίες στα εργατικά - λαϊκά στρώματα ώστε να δείξουν ανοχή στη βάρβαρη πολιτική της. Βεβαίως, σε αυτό δεν πρωτοτυπεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Το ίδιο αφήγημα παρουσίαζαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, που πάντα καλούσαν το λαό να κάνει θυσίες λίγο πριν βρεθεί στο «ξέφωτο της ανάπτυξης».
Ο λαός λοιπόν γνωρίζει. Κάθε φορά που άκουγε ότι τα «δύσκολα πέρασαν» και ότι «μπαίνουμε σε νέα φάση», ερχόταν ακόμα πιο βαρύς ο λογαριασμός. Θυμίζουμε ότι η σημερινή κυβέρνηση υποστήριζε με θέρμη την «επιστροφή στην ανάπτυξη» και οι εργαζόμενοι είδαν την κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, το χαράτσωμα στις συντάξεις, τη μονιμοποίηση των κατώτατων και «υποκατώτατων» μισθών, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τη μείωση του αφορολόγητου και άλλα φορομπηχτικά μέτρα, για την εξασφάλιση των πρωτογενών πλεονασμάτων που μονιμοποιούνται στο διηνεκές.
Σήμερα, που φαίνεται ότι έρχεται η ...πολυπόθητη «ανάκαμψη», μαζί της έρχονται και τα νέα χτυπήματα: Στο δικαίωμα της απεργίας, το πετσόκομμα των προνοιακών επιδομάτων, τον επανυπολογισμό των συντάξεων, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς κ.λπ.
Μήπως πρόκειται απλά για αντίφαση, για μια ακόμα ανακολουθία «λόγων και έργων» της κυβέρνησης, από αυτές που χαρακτηρίζουν την πολιτική της; Η αλήθεια είναι ότι οι παραπάνω πλευρές της αντεργατικής επίθεσης αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της «εξόδου από την κρίση», για επιστροφή δηλαδή των θετικών ρυθμών στην καπιταλιστική κερδοφορία. Ετσι συνέβαινε και έτσι θα συμβαίνει πάντα στον καπιταλισμό. Οσες φιοριτούρες κι αν βάζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις στην καπιταλιστική ανάπτυξη, αυτή θα είναι από χέρι αντιλαϊκή.
Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να μεγαλώσουν τα κέρδη, δηλαδή να υπάρχει ανάκαμψη, εκτός από την ένταση της εκμετάλλευσης, τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, το ξεκλήρισμα φτωχών αυτοαπασχολούμενων της πόλης και της υπαίθρου. Αυτόν τον «χρυσό κανόνα», που η ίδια η κυβέρνηση και τα αστικά επιτελεία ονομάζουν κατοχύρωση της «ανταγωνιστικότητας», επιχειρούν να ικανοποιήσουν τα τελευταία χρόνια της κρίσης.
Εκεί αποσκοπεί το ξεθεμελίωμα των Συλλογικών Συμβάσεων και όλο το θεσμικό πλαίσιο που διέπει την εργασιακή ζούγκλα. Κι αυτό δεν ανατρέπεται με νόμους «φερετζέδες», όπως αυτόν που έφερε η κυβέρνηση για τα Εργασιακά, οι οποίοι, όπως αποδείχθηκε και στη Βουλή, όχι μόνο περιέχουν ρυθμίσεις που αυτοακυρώνονται, αφού παραμένει άθικτο όλο το νομικό πλαίσιο προστασίας των επιχειρηματικών ομίλων αλλά ψαλιδίζονται τελικά και τα όποια ψίχουλα περιέχουν. Μάλιστα, προς επιβεβαίωση του ότι η στρατηγική για εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού δεν επιτρέπει να πειραχτεί ούτε «κόμμα» από το αντεργατικό θεσμικό καθεστώς, η κυβέρνηση απέρριψε και τις τέσσερις τροπολογίες του ΚΚΕ, που περιλάμβαναν μέτρα σε αντίθεση με όλο αυτό το πλαίσιο. Ακόμα και η απόσυρση διατάξεων του πολυδιαφημισμένου νομοσχεδίου από την ίδια την κυβέρνηση την τελευταία στιγμή δείχνει ότι πρόκειται για ρυθμίσεις πλήρως ευθυγραμμισμένες με τη διαμόρφωση «φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος», δηλαδή με τα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Προσπάθεια εξαγνισμού του καπιταλισμού
Η κυβέρνηση, προσπαθώντας να εξαγνίσει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής, επιχειρεί να πείσει ότι η ανάπτυξη που θα εξασφαλίσει δεν θα έχει καμιά σχέση με αυτό που γνώρισε ο λαός ως ανάπτυξη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Στο σύνθημα δε της «δίκαιης ανάπτυξης» συμπυκνώνει αυτόν τον ισχυρισμό, σε άλλη μια προσπάθεια να χαράξει κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, που «εκφράζει το παλιό μοντέλο», της «κρατικοδίαιτης» καπιταλιστικής ανάπτυξης, που «ευνοούσε τους λίγους και όχι τους πολλούς»...
Βεβαίως, ο προσανατολισμός που έχει αποφασίσει να κινηθεί η αστική τάξη της χώρας για την ανάπτυξη της κερδοφορίας της σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές της είναι διακηρυγμένος και αδιαμφισβήτητος. Και συμπυκνώνεται στο σχέδιο για «Ελλάδα - κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων, Ενέργειας και τουριστικής ανάπτυξης». Αυτός ο προσανατολισμός υπηρετείται από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών και τα αποτελέσματά του τα βιώνει ο ελληνικός λαός: Τόσο στο όνομα της γεωστρατηγικής αναβάθμισης, που σημαίνει βαθύτερη εμπλοκή στους επικίνδυνους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, όσο και στους κλάδους στρατηγικής σημασίας (Τουρισμός, λιμάνια, αεροδρόμια, τηλεπικοινωνίες κ.λπ.), όπου η ένταση της εκμετάλλευσης χτυπάει «κόκκινο».
Γίνεται όμως να υπάρξει δίκαιη ανάπτυξη ενός άδικου από τη φύση του συστήματος; Γίνεται να αναπτυχθεί με δίκαιους όρους ένα σύστημα όπου οι παραγωγοί του πλούτου, οι εργαζόμενοι, δεν είναι ιδιοκτήτες του; Οπου αυτοί που κατέχουν τα μέσα παραγωγής, μια χούφτα καπιταλιστές δηλαδή, κατέχουν και τα αποτελέσματα της δουλειάς εκατομμυρίων εργαζομένων; Προφανώς και όχι.
Ακόμα και τα παραδείγματα των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που επέλεξε να διαφημίσει ο Αλ. Τσίπρας την περασμένη βδομάδα, προσπαθώντας να περιγράψει τι σημαίνει «δίκαιη ανάπτυξη», είναι χαρακτηριστικά. Μήπως στα εργοστάσια «Παπαστράτος» και «Apivita» έχει αλλάξει η σχέση του εργαζόμενου με τον εργοδότη του; Μήπως εκεί οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν πλούτο ανάλογο με αυτόν που παράγουν;
Είναι αλήθεια ότι μια μερίδα εργαζομένων (κυρίως υψηλής ειδίκευσης) σε τέτοιες επιχειρήσεις, σε τομείς με υψηλή παραγωγικότητα (νέων τεχνολογιών, καπνοβιομηχανία, Φαρμάκου - καλλυντικών), όντως έχουν μεγαλύτερους ονομαστικούς μισθούς, που δεν μειώθηκαν δραστικά την περίοδο της κρίσης, τουλάχιστον σε σύγκριση με άλλους κλάδους. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπήρξαν αντεργατικές αλλαγές στα ωράρια, στην Ασφάλιση, στην πληρωμή της υπερωριακής απασχόλησης, στις νέες προσλήψεις με μισθούς των 586 και 511 ευρώ μεικτά, που συντείνουν στη γενικότερη ανατροπή των εργασιακών σχέσεων και στη σχετική επιδείνωση των όρων εργασίας για όλους τους εργαζόμενους.
Οι εργαζόμενοι αυτοί είναι επίσης θύματα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζει συνολικά η συγκυβέρνηση. Πληρώνουν τους δυσβάσταχτους φόρους και χαράτσια, ακριβοπληρώνουν για Υγεία και Πρόνοια, βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μορφώσουν τα παιδιά τους, ενώ αν και όποτε φτάσουν σε ηλικία σύνταξης θα πάρουν φιλοδώρημα... Και όλα αυτά για να ενισχύονται πολύπλευρα οι καπιταλιστές, δηλαδή τα αφεντικά τους και η τάξη τους.
Η «Κοινωνική Οικονομία», που περιλαμβάνεται στο παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης», είναι επίσης χαρακτηριστική. Από τη μία αποτελεί άλλο ένα εργαλείο για να αθωώνεται το εκμεταλλευτικό σύστημα και από την άλλη αποτελεί το δούρειο ίππο για την ιδιωτικοποίηση δομών που θα έπρεπε να είναι απολύτως δωρεάν για το λαό και να καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η περιλάλητη «Κ.ΑΛ.Ο» («Κοινωνική & Αλληλέγγυα Οικονομία») αξιοποιείται από την κυβέρνηση και χρηματοδοτείται αδρά από την ΕΕ, ώστε να συμβάλλει στην ανακύκλωση της ανεργίας και για να αφαιρέσει δυνάμεις από τη διεκδίκηση μόνιμης και σταθερής δουλειάς, στέλνοντάς τις να στήσουν τις δικές τους «συνεταιριστικές» επιχειρήσεις. Αξιοποιείται επίσης ώστε οι απολυμένοι εργαζόμενοι σε επιχειρήσεις που έχουν κλείσει να «παραιτούνται» ουσιαστικά από τις απαιτήσεις τους προς την εργοδοσία.
Ο πρωθυπουργός αξιοποίησε επίσης ως μέρος του «νέου μοντέλου ανάπτυξης» την προώθηση της «καινοτομίας» και της «νεοφυούς επιχειρηματικότητας». Αυτό που κρύβει είναι ότι η «καινοτομία» στον καπιταλισμό δεν αξιοποιείται για να ανακουφίσει πλατιά την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, ούτε καν αυτόν που συνέλαβε μια «καινοτόμα ιδέα». Καταλήγει στους ίδιους που καταλήγουν όλοι οι κόποι των εργαζομένων, στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αλλωστε για κάθε «καινοτόμο σχέδιο» που βρίσκει το δρόμο του και αποδίδει εμπορικά, είναι δεκάδες ή και εκατοντάδες οι ιδέες που παρέμειναν ιδέες, γιατί έτσι αποφάσισε η «αγορά», δηλαδή ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής.
Το μόνο δίκαιο είναι να απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι τον πλούτο που παράγουν
Το συμπέρασμα που πρέπει να κρατήσει ο λαός είναι ότι καμιά κυβέρνηση αστικής διαχείρισης δεν μπορεί να φέρει δίκαιη ανάπτυξη του καπιταλισμού. Συνεπώς, δεν πρέπει να δώσει καμιά νέα πίστωση χρόνου στο όνομα της εξόδου από την καπιταλιστική κρίση, γιατί αυτή η έξοδος αφορά το κεφάλαιο και όχι τη μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία.
Η μεγάλη κινητοποίηση του ΠΑΜΕ στη Θεσσαλονίκη, η απεργία των εργαζομένων στα πρακτορεία και τα τυπογραφεία την περασμένη Πέμπτη, οι μάχες που ήδη οργανώνονται σε μια σειρά χώρους δουλειάς και θα κλιμακωθούν το επόμενο διάστημα, αποτελούν την καλύτερη απάντηση στην προσπάθεια απόσπασης της λαϊκής συναίνεσης στη σφαγή τους. Στέλνουν το μήνυμα ότι η εργατική τάξη δεν πρέπει να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση για επιστροφή των απωλειών που είχε, από την πάλη για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της.

Στον αντίποδα της «δίκαιης ανάπτυξης» υπάρχει η μόνη φιλολαϊκή διέξοδος, που βρίσκεται στην πολιτική πρόταση του ΚΚΕ και που στηρίζεται στη βασική αρχή ότι ο πλούτος ανήκει δικαιωματικά στους εργαζόμενους, στους μοναδικούς παραγωγούς του.