O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". ...Γκαίτε

.................................................Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά. - Ρήγας Φεραίος
Η Φωτό Μου

Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

No news good news...............

Αρκαδικά

Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2018

Αναβίωση της παραδοσιακής νεροτριβής στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα

Αναβίωση της παραδοσιακής νεροτριβης στο Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης

 
Συμμετέχουμε στην καμπάνια του Pluggy για την πολιτιστική κληρονομιά και μοιραζόμαστε ιστορίες, που αναδεικνύουν ότι ο πολιτισμός βρίσκεται παντού γύρω μας και είναι υπόθεση όλων μας. Μοιραστείτε κι εσείς τις δικές σας πολιτιστικές ιστορίες και εμπειρίες με το Pluggy και λάβετε μέρος στον εορτασμό της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ευρώπης.
We participate in PLUGGY’s campaign for cultural heritage and share stories, that show that culture is everywhere around us and concern us all. Share your own cultural stories and experiences with Pluggy and join the celebration of Europe's cultural heritage. Please scroll down for English version.
~~~~~~~~~~
Η αναβίωση της παραδοσιακής νεροτριβής
Κάθε χρόνο, περί τα τέλη Μαΐου, με αφορμή τον εορτασμό της Διεθνούς Ημέρας Μουσείων, το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς (ΠΙΟΠ), στη Δημητσάνα, αναβιώνει τη διαδικασία πλυσίματος των υφαντών στην παραδοσιακή νεροτριβή του Μουσείου. Σε αυτό συνδράμουν έμπειροι «νεροτριβιάρηδες», μέλη της οικογένειας Δρακόπουλου, οι οποίοι διατηρούν νεροτριβή και νερόμυλο στο Βυζίκι Γορτυνίας εδώ και τέσσερις γενιές.
Μετά από σχετικό κάλεσμα του Μουσείου, οικογένειες της Αρκαδίας βγάζουν από τα μπαούλα τους όλα τα χοντρά, ολόμαλλα υφάσματα του σπιτιού - φλοκάτες, βελέντζες, σαῒσματα, πατανίες, τσέργες και τσόλια, που υφαίνονταν στημόνι-υφάδι σε απλή ύφανση. Τα υφάσματα αυτά πλένονται στη νεροτριβή ενώ, παράλληλα, γίνεται επίδειξη της υφαντικής τέχνης σε παραδοσιακό αργαλειό. Ο εορτασμός ολοκληρώνεται με παράλληλες δράσεις, καθώς και με παραδοσιακούς χορούς και εδέσματα από τον Αγροτουριστικό Πολιτιστικό Σύλλογο Γυναικών Δημητσάνας.
Οι νεροτριβές, ιδιαίτερα διαδεδομένες και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, ήταν άλλοτε υπαίθριες κι άλλοτε συστεγασμένες σε κτίριο με νερόμυλο. Μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα στην περιοχή της Δημητσάνας λειτουργούσαν είκοσι περίπου νεροτριβές. Η νεροτριβή (ή ντριστέλα) χρησίμευε για την επεξεργασία των μάλλινων υφασμάτων κατά το στάδιο κατασκευής τους (ώστε να αφρατέψουν και να δέσουν μεταξύ τους τα μάλλινα νήματα) καθώς και για το ετήσιο πλύσιμό τους. Πρόκειται για έναν ξύλινο κάδο σε σχήμα ανεστραμμένου κόλουρου κώνου, με το μεγαλύτερο τμήμα του μέσα στο έδαφος. Ο κάδος συναρμολογείται από σφηνωμένες μεταξύ τους σανίδες που «δένονται» περιμετρικά με σιδερένια τσέρκια. Η νεροτριβή χωρούσε 5 κ.μ. νερό και περίπου 75 κιλά υφαντά. Ο υπεύθυνος για τη λειτουργία της, ο «νεροτριβιάρης» ή «ντριστελιάρης», έπρεπε να υπολογίσει με ακρίβεια τον χρόνο που το κάθε υφαντό παρέμενε στον κάδο, καθώς εάν έμενε λίγο, το αποτέλεσμα μπορεί να μην ήταν ικανοποιητικό ενώ, εάν έμενε πολύ, μπορούσε να υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά.
Η παραπάνω πρακτική και η αναβίωσή της αναδεικνύουν πώς η αξιοποίηση των διαθέσιμων φυσικών πηγών ενέργειας (ηλιακή, υδραυλική, αιολική, θερμική κλπ.) υπήρξε διαχρονικά θεμελιώδης προϋπόθεση στη σταδιακή αναβάθμιση της καθημερινότητας των κοινωνικών ομάδων και των ποικίλων οικονομικών και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους. Εστιάζοντας στη δύναμη του νερού, το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία, επικεντρώνοντας στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές, που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή συγκεκριμένων προϊόντων και την εξυπηρέτηση καθημερινών αναγκών.
#PostCulturalHeritage #PIOP_stories_for_PLUGGY #PLUGGY_EU
~~~~~~~~~~
The revival of the traditional fulling-tub
Each year, around the end of May, on the occasion of the International Museum Day, the Open-Air Water Power Museum of the Piraeus Bank Group Cultural Foundation (PIOP) in Dimitsana revives the process of textile washing in the Museum’s traditional fulling-tub. Experienced “tubbers”, members of the Drakopoulos family, who still operate a fulling-tub and a water-mill at Vyziki in Gortynia, for four generations now, are also there to help.
Responding to the Museum’s call, families from all over Arkadia open their old trunks and bring over all the thick woollen textiles used in the household: flokati rugs, velentza blankets, saisma beddings, patania coverings, tserga mattresses and tsolia-type cheap coverings, narrow woven in plain weave. These textiles are washed in the fulling-tub, while there is also a demonstration of the art of weaving on a traditional loom. The celebration concludes with fringe activities as well as traditional dances and dishes courtesy of the Dimitsana Women’s Cultural Association of Agritourism.
Fulling-tubs, quite widespread in other areas of Greece as well, were sometimes open-air and sometimes inside a building with a water-mill. Until the mid-20th century, around twenty fulling-tubs were in operation in the area of Dimitsana. The fulling-tub (or dristela) was used for the processing of woollen textiles during the production stage (to make the fibres fluffy and bind them together), as well as for the annual washing. It is a wooden bucket in the shape of an inverted and truncated cone, with its largest part sunken in the ground. The tub is made of planks wedged together and “bound” with iron hoops on the outer side. The tub could hold 5 cubic metres of water and around 75 kilograms of textiles. The “tubber”, the person responsible for its operation, had to calculate with accuracy the time during which each fabric would stay in the tub; if it stayed too little, the result would not be satisfactory, and if it stayed too long, it would be damaged irreparably.
The above practice and its revival are indicative of the fact that the utilization of the natural sources of energy available (solar, water-power, wind, thermal etc.) historically had been essential for the gradual improvement of various social groups’ everyday life, as well as for the development of their economic and business activities. Focusing on the power of water, the Open-Air Water Power Museum highlights the importance of hydraulics in traditional society, showcasing the basic pre-industrial practices making use of water for the production of specific products and for daily needs.
#PostCulturalHeritage #PIOP_stories_for_PLUGGY #PLUGGY_EU

Τρίτη 23 Οκτωβρίου 2018

Τραγική κατάληξη κυνηγός στην περιοχή Όχθια Γορτυνίας, σκότωσε άλλον κυνηγό, ηλικίας 24 χρόνων

Νικόλης Φίλης
ΖΑΤΟΥΝΑ ΓΟΡΤΥΝΙΑΣ

  Κυνηγός... σκότωσε κυνηγό!  στην περιοχή Όχθια Γορτυνίας  

Τραγική κατάληξη είχε σε ομάδα 10 κυνηγών αγριογούρουνου, το καρτέρι. Κυνηγός στην περιοχή Όχθια Γορτυνίας, σκότωσε άλλον κυνηγό, ηλικίας 24 χρόνων!! Πληροφοριες αναφέρουν ότι ο άτυχος ήταν από το Χρυσοχώρι.
Τέτοια θανατηφόρα περιστατικά, έχουν ξανά συμβεί και στο κοντινό παρελθόν στην Γορτυνία.

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Δέκα (10) ΑΛΗΘΕΙΕΣ για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λαγκαδίων...


10 ΑΛΗΘΕΙΕΣ για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Λαγκαδίων...

Επειδή κοντεύουμε να γεράσουμε συζητώντας μια ζωή τα ίδια και τα ίδια, τουλάχιστον ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: 
Πρώτον, η Δημοτική Βιβλιοθήκη συστάθηκε ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), δηλ. με ΔΣ και προϋπολογισμό, από τη δεκαετία του '60 (αν δεν κάνω λάθος). Ουσιαστικά άρχισε να λειτουργεί με τη στέγασή της στο Πνευματικό Κέντρο Λαγκαδίων, το οποίο φτιάχτηκε το 1982 επί δημαρχίας Κώστα Σιοκορέλη. 
Δεύτερον, η δημοτική αρχή του κ. Κούλη αποφάσισε τη διάλυση του ΝΠΔΔ σημαίνοντας ουσιαστικά την παύση λειτουργίας της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. 
Τρίτον, η δημοτική αρχή του κ. Γιαννόπουλου συνεχίζοντας το "έργο" του κ. Κούλη, άφηνε επί τόσα χρόνια τα βιβλία να μουχλιάζουν στο Πνευματικό Κέντρο. 
Τέταρτον, με πρωτοβουλία του πρώην δημάρχου Κώστα Σιοκορέλη συγκροτήθηκε πριν τέσσερα χρόνια πενταμελής επιτροπή για τη μεταφορά των βιβλίων από το μουχλιασμένο Πνευματικό Κέντρο σε αίθουσα του Δημοτικού Σχολείου. Στην επιτροπή συμμετείχαν και οι εξής: Π. Τσαφαράς (Καλατράβας), Π.Κάππος (εκ μέρους του Συνδέσμου των εν Αττική Λαγκαδινών), Γ. Νικήτας (εκ μέρους του Συλλόγου Νέων ΔΡΑΣΙΣ), Β. Μπέτσας (δάσκαλος δημοτικού σχολείου). Τα βιβλία μεταφέρθηκαν στο Δημοτικό Σχολείο (φωτο) όπου και παραμένουν μέχρι σήμερα, αφού τόσο η δημοτική αρχή του κ. Γιαννόπουλου όσο και το τοπικό συμβούλιο του κ. Κούλη αδιαφορούν και δεν τα στεγάζουν σε έναν κατάλληλο χώρο.
Πέμπτο, τα μέλη του ΔΣ του Συνδέσμου των εν Αττική Λαγκαδινών και κυρίως ο πρόεδρός του "κάνουν τον Κινέζο" για τις πολιτικές ευθύνες των δημοτικών αρχών Κούλη-Γιαννόπουλου στο θέμα της διάλυσης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. 
Έκτο, προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι αξιόλογοι συμπατριώτες, οι οποίοι είχαν πρωτοστατήσει τότε στο στήσιμο και την αρχειοθέτηση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης στο Πνευματικό Κέντρο (όπως π.χ. ο κ. Ηλίας Γιαννικόπουλος), σιωπούν τόσα χρόνια για το συγκεκριμένο θέμα. Προφανώς έχουν αποδεχτεί ότι οι κόποι τους πήγαν στράφι. Έβδομο, η Δημοτική Βιβλιοθήκη για να λειτουργήσει ξανά, πρέπει να είναι υπό την ευθύνη του δήμου. Κάθε άλλη λύση που προτείνεται, όπως π.χ. να την αναλάβει ο Σύνδεσμος ή κάποιος άλλος σύλλογος, είναι μη αποδεκτή και στο χρόνο μη βιώσιμη. Στη Γορτυνία υπάρχουν αξιόλογα παραδείγματα, όπως οι Δημόσιες Βιβλιοθήκες Δημητσάνας και Βυτίνας. 
Όγδοο, για να λειτουργήσει ξανά η Δημοτική Βιβλιοθήκη, οι Λαγκαδινοί θα πρέπει να απαγκιστρωθούν πολιτικά από αυτούς που τη διέλυσαν. 
Ένατο, λύση σε τέτοιου είδους ζητήματα δεν μπορεί να δοθεί από εκείνους που ουσιαστικά έχουν αποδεχτεί την ερήμωση του χωριού και της Γορτυνίας. 
Δέκατο, όποιος Λαγκαδινός θέλει πραγματικά να ξαναδεί τη Δημοτική Βιβλιοθήκη και το Πνευματικό Κέντρο στις δόξες τους, ας ξεπεράσει κάθε ενδοιασμό κι ας ψηφίσει στις επόμενες εκλογές τη Λαϊκή Συσπείρωση.

Δρ. Βασίλης Σιοκορέλης
Οικονομολόγος
29/9/2018

Κυριακή 26 Αυγούστου 2018

Αγώνες Βουνού στις 9 Σεπτεμβρίου στην Αρκαδία

Στα Μονοπάτια των Αρκάδων Ποιμένων
 Αγώνες Βουνού στις 9 Σεπτεμβρίου στην Αρκαδία


γράφει η Ελένη Φωτίου

Τρία χιλιόμετρα μετά το Βαλτεσινίκο Αρκαδίας, στο φαράγγι του Ρεντεζέλα, βρίσκεται κρυμμένο το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου. Το ιστορικό μοναστήρι που είναι σαν σμιλευμένο στο βράχο κάηκε το 1826 μαζί με τα γυναικόπαιδα που κρύβονταν για να προστατευτούν από τον Ιμπραήμ που ήθελε να εκδικηθεί για το θάνατο του ανιψιού του. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, το μοναστήρι και το χωριό προετοιμάζονται για τον αγώνα βουνού στα Μονοπάτια των Αρκάδων Ποιμένων, που είναι ιδανικά και για μια φθινοπωρινή πεζοπορία, μιας και είναι βατά, σύντομα, σκιερά και κυκλικά.


Αφορμή ο 9ος αγώνας βουνού με σύνθημα «ANAτρέχω στην Αρκαδία» που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2018 στο Βαλτεσινίκο και σημειολογεί την επιστροφή στις απλές αξίες της ζωής, τον Ανθρωπισμό και αποτελεί φόρο τιμής σε αυτούς που αγωνίστηκαν για τη ζωή τους και την ελευθερία στη μάχη του Αγιονικόλα τον Σεπτέμβριο του 1826. Ο αγώνας περιλαμβάνει δύο κατηγορίες οι οποίες αντιστοιχούν σε δύο διαδρομές: Μία μεγάλη των 20,4 χιλιομέτρων και μία μικρή των 10 χιλιομέτρων. Τον αγώνα διοργανώνει το «Πολιτιστικό Κέντρο Βαλτεσινίκου» σε συνεργασία τους τους τοπικούς φορείς και την τεχνική υποστήριξη του «Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αθήνας». Μάθετε περισσότερα και δηλώστε τη συμμετοχή σας στην ιστοσελίδα anatrexo.gr.

Για πεζοπόρους και περιπατητές

Εναλλακτικά, για όσους επιθυμούν να κάνουν μια όμορφη βόλτα στο βουνό, το Μονοπάτι του Μαινάλου και το σύμπλεγμα Μονοπατιών των Αρκάδων Ποιμένων γύρω από το Βαλτεσινίκο προσφέρονται για μια ήπια οικογενειακή πεζοπορία τέτοια εποχή που το βουνό φέτος θυμίζει ανοιξιάτικο τοπίο. 


Ξεκινήστε από την Αγία Τριάδα και σε 3 περίπου χιλιόμετρα ήπιου μονοπατιού στη ράχη του βουνού με ωραία θέα, θα βρεθείτε στην πηγή «Γριάς το Λιθάρι», ένα μεγάλο βράχο στη μέση του ελατόδασους από τη βάση του οποίου αναβλύζει καθαρό νερό. Αν αντέχετε λίγη ανάβαση, μπορείτε να ανεβείτε μέχρι το Παλιόκαστρο, από όπου μία διαυγή μέρα φαίνεται μέχρι και η Ζάκυνθος. 
Εναλλακτική διαδρομή, ιδανική για όλη την οικογένεια είναι στο Ρέμα Ελά από το Σανατόριο της Μάνας μέχρι το Βαλτεσινίκο. Είναι περίπου 3 χιλιόμετρα χωρίς υψομετρικές διαφορές, ούτε επικίνδυνα σημεία. Η πεζοπορία με παιδιά είναι πιο ασφαλής και διασκεδαστική αν συνοδεύεστε από έναν έμπειρο οδηγό βουνού. Επικοινωνήστε με την Explore Mainalo και δείτε στην επίσημη ιστοσελίδα τις εναλλακτικές διαδρομές. 

~~~~~~

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το «Μονοπάτι του Μαινάλου» στην επίσημη ιστοσελίδα menalontrail.eu.
Για διαμονή στο Βαλτεσινίκο, επισκεφτείτε τη σελίδα e-valtesiniko.gr.
Για περισσότερες βόλτες, πεζοπορίες και ταξίδια με παιδιά ακολουθήστε τη σελίδα mamakita.gr και τη σελίδα facebook.com/mamakita.gr.

___________

Κυριακή 19 Αυγούστου 2018

"Η ΑΡΚΑΔΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ" του Γιάννη Α. Κουτσοπανάγου

George Karpouzos

Νίκος Παπανικολάου

Φίλες-φίλοι καλημέρα σας,το βιβλίο-Η ΑΡΚΑΔΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ - μικρό αλλά αξιόλογο, μας δίνει τη δυνατότητα να πάρουμε διάφορα στοιχεία γύρω από την Μυθολογία, Ιστορία, Λαογραφία και Γεωγραφία,της μακραίωνης Ιστορίας της Αρκαδίας μας...Το βιβλίο είναι εκτός εμπορίου, δεν πωλείται,προσφέρεται δωρεάν στους βιβλιόφιλους, στη μνήμη του προ πολλού εκλιπόντος συγγραφέα, αειμνήστου Γιάννη ...

Κυριακή 12 Αυγούστου 2018

Κέντρο Υγείας Άστρους | Παραμένει η έλλειψη οδηγού ασθενοφόρου - Με Ι.Χ. και περιπολικά αντιμετωπίζονται τα περιστατικά!

ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Πέμπτη, 9 Αυγ. 2018

Το πολύ σοβαρό ζήτημα της έλλειψης οδηγού ασθενοφόρου στο Κέντρο Υγείας Άστρους, που βρίσκεται στην πλέον τουριστική περιοχή της παραθαλάσσιας Αρκαδίας, παραμένει άλυτο.Ο Σύλλογος Φίλων Κέντρου Υγείας Άστρους, θέλοντας να προχωρήσει σε κάποιες επισημάνσεις, αναφέρει... "Επειδή το θέμα που μαστίζει την περιοχή μας, δηλαδή η έλλειψη οδηγού ασθενοφόρου, διαιωνίζεται και πήρε άλλες διαστάσεις, μετά το συμβάν του Σαββάτου και το ανώνυμο πανό, που τοποθετήθηκε σε κεντρικό σημείο του Παραλίου Άστρους, δημιουργώντας αρνητικές απόψεις, σχόλια και συμπεριφορές προς τον Σύλλογο Φίλων Κέντρου Υγείας Άστρους και τους εργαζόμενους σε αυτό, κρίνουμε ότι πρέπει να ενημερώσουμε τα εξής:
Ο Σύλλογος Φίλων και το προσωπικό του Κέντρου Υγείας Άστρους δίνουν το παρών σε κάθε ανάγκη των πολιτών, είτε μονίμων κατοίκων, είτε παραθεριστών με τα όποια μέσα διαθέτουν, υπερβάλλοντας πολλές φορές τον εαυτό τους.
Οι όποιες υλικές ανάγκες εντός Νοσοκομείου καλύπτονται από τον Σύλλογο Φίλων ακόμα και από όλους τους εργαζόμενους σε αυτό. 
Επίσης, εδώ και αρκετό καιρό προσπαθούμε ως Σύλλογος, με την συγκέντρωση υπογραφών, να κινητοποιήσουμε την πολιτεία να κάνει προσλήψεις σε οδηγούς ασθενοφόρου, λόγω του ότι, ο Δήμος μας, είναι τουριστικό θέρετρο με ραγδαία ανάπτυξη. 
Έως τώρα η άμεση αντιμετώπιση των περιστατικών που προκύπτουν, από τους εφημερεύοντες γιατρούς και νοσηλευτές, που τις περισσότερες φορές, σπεύδουν είτε με δικά τους οχήματα, είτε με της αστυνομίας, έχουν αποτρέψει τα χειρότερα.
Κρίνουμε λοιπόν, ως άδικη, οποιαδήποτε αρνητική συμπεριφορά και σχόλια προς τα άτομα που απαρτίζουν τόσο τον Σύλλογο αλλά κυρίως το δυναμικό του Κέντρου Υγείας Άστρους.
Εμείς θα συνεχίσουμε με όλες τις δυνάμεις μας το έργο που έχουμε αναλάβει και ζητάμε να συνεχίσετε να μας στηρίζετε".


____________

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

Από την Καμενίτσα Γορτυνίας, ο νέος Αρχηγός της Πυροσβεστικής Βασίλης Ματθαιόπουλος

Κοινωνία

        Ο νέος Αρχηγός της Πυροσβεστικής      


Μετά από συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, αποφασίστηκε η αλλαγή των αρχηγών της Πυροσβεστικής και της Ελληνικής Αστυνομίας.

 Σ υγκεκριμένα ο Βασίλης Ματθαιόπουλος αναλαμβάνει καθήκοντα αρχηγού της Πυροσβεστικής. Ο μέχρι πρότινος Υπαρχηγός Επιχειρήσεων Βασίλης Ματθαιόπουλος που προήχθη σε Αντιστράτηγο, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος και βραβευμένος με πολλά μετάλλια και παράσημα, για τις υπηρεσίες του, σε όλη την διάρκεια της καριέρας του, έχοντας την διαχείριση μεγάλων πυρκαγιών που έπληξαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.

Γεννήθηκε το 1966, στην Καμενίτσα Γορτυνίας του Νομού Αρκαδίας. Είναι παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών. Κατετάγη στο Πυροσβεστικό Σώμα το έτος 1987 και αποφοίτησε από τη Σχολή Αξιωματικών της Πυροσβεστικής Ακαδημίας το 1992 με το βαθμό του Ανθυποπυραγού. Το 2006 φοίτησε στη Σχολή Μετεκπαίδευσης και Επιμόρφωσης της Πυροσβεστικής Ακαδημίας.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του υπηρέτησε στο 2ο Πυροσβεστικό Σταθμό Αθηνών, 2ο Πυροσβεστικό Σταθμό Πειραιά, στο Ανακριτικό Τμήμα της Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Πειραιά, στην 1η Ειδική Μονάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών, (ΕΜΑΚ), στο Πυροσβεστικό Κλιμάκιο Βυτίνας, στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Τρίπολης και επί σειρά ετών στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Κιάτου.
Το 2011 τοποθετήθηκε ως Διοικητής στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Ζακύνθου. Tο 2012 τοποθετήθηκε ως Πύραρχος Διοικητής των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Νομού Κορινθίας. Το 2015 προήχθη στο βαθμό του Αρχιπυράρχου και τοποθετήθηκε ως Διοικητής της Περιφερειακής Διοίκησης Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Δυτικής Ελλάδας.
Το 2017 προήχθη στο βαθμό του Υποστρατήγου και του ανατέθηκαν καθήκοντα Συντονιστή Επιχειρήσεων Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδας και Ιονίων Νήσων. Το 2018 προήχθη στο βαθμό του Αντιστρατήγου αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του Υπαρχηγού Επιχειρήσεων του Πυροσβεστικού Σώματος.
Πάντα μάχιμος ο Β. Ματθαιόπουλος, έχει λάβει μέρος, διαχειριστεί και συντονίσει πλήθος πυροσβεστικών επιχειρήσεων, αστικών, δασικών πυρκαγιών, εξειδικευμένων διασώσεων και συμβάντων μεγάλης έκτασης. Ειδικότερα κατά τα τελευταία έτη:
Ως Αρχιπύραρχος στις μεγάλες πυρκαγιές στην Αχαΐα, Ηλεία και Αιτωλοακαρνανία, το καλοκαίρι του 2015 και του 2016.
Ως Υποστράτηγος-Συντονιστής Επιχειρήσεων τέθηκε επικεφαλής στις μεγάλες πυρκαγιές της Ζακύνθου, Ζευγολατιού και Σοφικού Κορινθίας, στην 'Αρλα Αχαΐας, στο Κρανίδι Αργολίδας και στις πυρκαγιές της Λακωνίας κατά την αντιπυρική περίοδο του 2017.
Προήχθη σε όλους τους βαθμούς κατ' επιλογή και τιμήθηκε με διάφορα μετάλλια, παράσημα και διαμνημονεύσεις, μεταξύ άλλων, με τον ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα, τον Ανώτερο Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής, το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικα και το Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής.

~~~~~~~~~~~~~~~~~
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Πέμπτη 2 Αυγούστου 2018

Το παζάρι κάθε Παρασκευή στην σκεπαστή Αγορά της Μεγαλόπολης

Zacharoula Gaitanaki
ΖΩΝΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗΣ

Κάθε Παρασκευή στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας, γίνεται μεγάλο παζάρι στην σκεπαστή Αγορά της πόλης. Άνθρωποι και από τα γύρω χωριά πηγαίνουν εκεί για να κάνουν τα ψώνια τους. Είναι κι αυτό μία μορφή κοινωνικοποίησης.

ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ
Στη λαϊκή τα ψώνια μας, 
κάνουμε με παρέα,
στους πάγκους τριγυρίζουμε,
φαίνονται όλα ωραία!

Φρούτα και ζαρζαβατικά,
ψάρια, μπάμιες, λεμόνια,
αυγά, κρεμμύδια, πιπεριές
μα και γλυκά πεπόνια!

Είναι κάθε Παρασκευή,
στη λαϊκή γιορτάσι,
μαζεύεται κόσμος πολύς
τα ψώνια να χορτάσει!

Τσάντες στα χέρια τους κρατούν,
κυλάνε καροτσάκια,
άντρες, γυναίκες τριγυρνούν
μα βλέπεις και παιδάκια!

Ο κόσμος είν' χαρούμενος,
φίλους του συναντάει
και περιμένει πως και πως
στη λαϊκή να πάει!

Αν έχουν χρόνο θα σταθούν
να πιουν και καφεδάκι
ή θα τσιμπήσουν νοστιμιές
σε κάποιο ταβερνάκι!


ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΓΑΪΤΑΝΑΚΗ
(Ζώνη Αρκαδίας, 3/8/2018).

_____________
[ "At the Market", painting by Kyriakos Lyras.]

Τρίτη 24 Ιουλίου 2018

Η ιστορία της Διώρυγας της Κορίνθου

ΓΙΑ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ



  Η  Διώρυγα της Κορίνθου υπήρξε ένα κατασκευαστικό όνειρο - πρόκληση που κράτησε 2.300 χρόνια. Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, η «Άφνειος Κόρινθος» αναδείχθηκε από την αρχαιότητα σε σπουδαίο ναυτικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο. Η δυσκολία στη μεταφορά των εμπορευμάτων δια ξηράς ώθησε τον Τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο να κατασκευάσει τον περίφημο δίολκο, ένα πλακόστρωτο διάδρομο, «ντυμένο» με ξύλα, πάνω στον οποίο γλιστρούσαν τα πλοία της εποχής αλειμμένα με λίπος για να περάσουν τον Ισθμό από τη μια ακτή στην άλλη. Τα πανάκριβα τέλη (διόδια) που καταβάλλονταν στην Κόρινθο ήταν και το πιο σημαντικό έσοδο της πόλης.
Από μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων προκύπτει ότι ο Περίανδρος ήταν ο πρώτος που σκέφθηκε και τη διάνοιξη του Ισθμού, γύρω στο 602 π.Χ. Γρήγορα, όμως, εγκατέλειψε το σχέδιο του, από το φόβο ότι θα προκαλούσε την οργή των Θεών, έπειτα από το χρησμό της Πυθίας που έλεγε: «Ισθμόν δε μη πυργούτε μήδ' ορύσσετε. Ζευς γαρ έθηκε νήσον η κ' εβούλετο». Το πιθανότερο είναι ότι ο χρησμός προκλήθηκε από τους ιερείς των διαφόρων ναών, που φοβήθηκαν ότι διανοίγοντας τον Ισθμό θα έχαναν τα πλούσια δώρα και αφιερώματα των εμπόρων, που δεν θα είχαν πια λόγο να μένουν στην Κόρινθο.

Ο βασικός, όμως, λόγος που ανάγκασε τον Περίανδρο να εγκαταλείψει το σχέδιό του δεν ήταν η θεϊκή οργή αυτή καθαυτή, αλλά οι τεράστιες τεχνικές δυσκολίες εκτέλεσης του έργου και τα οικονομικά συμφέροντα της Κορίνθου, που επιθυμούσε να διατηρήσει την προνομιούχο θέση της ως «κλειδούχος» του διαμετακομιστικού εμπορίου της Μεσογείου. Άλλωστε, η συνέχιση του «περάσματος» των πλοίων δια της «διόλκου» δεν παρουσίαζε ιδιαίτερα προβλήματα στην Κόρινθο, διότι τα τότε πλοία ήταν μικρών διαστάσεων (τριήρεις) και η μυϊκή δύναμη των δούλων και των ζώων ήταν επαρκής για το σκοπό αυτό.

Από τη διάνοιξη της διώρυγας το 1886

Τρεις αιώνες αργότερα, το 307 π.Χ., ο Δημήτριος ο Πολιορκητής επιχείρησε να θέσει σ' εφαρμογή το ίδιο σχέδιο, αλλά εγκατέλειψε την ιδέα, όταν οι Αιγύπτιοι Μηχανικοί που έφερε γι' αυτό το σκοπό τον διαβεβαίωσαν ότι η διαφορά της στάθμης του Κορινθιακού από τον Σαρωνικό ήταν τέτοια που με την τομή του Ισθμού τα νερά του Κορινθιακού που θα χύνονταν στον Σαρωνικό θα τον πλημμύριζαν, με συνέπεια την καταπόντιση της Αίγινας και των γειτονικών νησιών και ακτών.
Κατά τη ρωμαϊκή εποχή, ο Ιούλιος Καίσαρ το 44 π.Χ. και ο Καλιγούλας το 37 π.Χ. έκαναν ανάλογα σχέδια, τα οποία όμως εγκαταλείφθηκαν για πολιτικούς και στρατιωτικούς λόγους. Στα σχέδια αυτά βασίσθηκε ο Νέρωνας, όταν αποφάσισε το 66 μ.Χ. να πραγματοποιήσει το έργο. Οι εργασίες άρχισαν το 67 μ.Χ. και από τις δυο άκρες (Κορινθιακό – Σαρωνικό), και χρησιμοποιήθηκαν τότε χιλιάδες εργάτες. Την έναρξη των εργασιών έκανε ο ίδιος ο αυτοκράτορας, στις 28 Νοεμβρίου, δίδοντας το πρώτο χτύπημα στη γη του Ισθμού με χρυσή αξίνα.
Οι εργασίες εκσκαφής είχαν προχωρήσει σε μήκος 3.300 μ., σταμάτησαν όμως, όταν ο Νέρωνας αναγκάστηκε να γυρίσει στη Ρώμη για να αντιμετωπίσει την εξέγερση του στρατηγού Γάλβα. Τελικά, με το θάνατο του Νέρωνα -που συνέβη λίγο μετά την επιστροφή του- το έργο εγκαταλείφθηκε. Το πόσο σοβαρή και μελετημένη ήταν η προσπάθειά του αποδεικνύεται κι από το γεγονός ότι κατά την οριστική διάνοιξη της διώρυγας, στους νεότερους χρόνους, βρέθηκαν 26 δοκιμαστικά πηγάδια βάθους 10 μέτρων το καθένα και διάφοροι τάφροι της εποχής του.
Ο επόμενος που επιχείρησε να διανοίξει τη διώρυγα ήταν ο Ηρώδης ο Αττικός, αλλά οι προσπάθειες του σταμάτησαν σχεδόν αμέσως, όπως και αυτές των Βυζαντινών που ακολούθησαν. Αιώνες αργότερα, οι Ενετοί προσπάθησαν να διανοίξουν τον ισθμό ξεκινώντας, αυτή τη φορά, τις εκσκαφές από τον Κορινθιακό. Οι μεγάλες, όμως, δυσκολίες που συνάντησαν οδήγησαν και πάλι στη διακοπή των εργασιών.


Ο Ισθμός της Κορίνθου το 1907

Το τέλος της οθωμανικής κυριαρχίας βρήκε την Ελλάδα στο κατώφλι της βιομηχανικής εποχής. Οι συνθήκες ήταν πιο ευνοϊκές και ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας, προβλέποντας τη μεγάλη σημασία που θα είχε γενικότερα για την ανάπτυξη της χώρας η κατασκευή της διώρυγας, ανέθεσε τη σχετική μελέτη σε ειδικό μηχανικό. Το κονδύλι, όμως, των 40 εκατομμυρίων χρυσών φράγκων που κρίθηκε αναγκαίο σύμφωνα με τον προϋπολογισμό δαπάνης για την εκτέλεση του έργου, δεν μπορούσε να εξευρεθεί από τη διεθνή χρηματαγορά, πολύ περισσότερο δε να διατεθεί από τον ελληνικό προϋπολογισμό. Έτσι, η προσπάθεια του κυβερνήτη εγκαταλείφθηκε.
Με τη Βιομηχανική Επανάσταση του 19ου αιώνα, η τεχνολογική εξέλιξη επέτρεψε την υλοποίηση της πανάρχαιας ιδέας διόρυξης του Ισθμού. Η πραγματοποίηση του έργου κρίθηκε αναγκαία από τη μελέτη των συνθηκών του διεθνούς εμπορίου και της ναυτιλίας στη Μεσόγειο. Έτσι, άρχισε η προσπάθεια εξεύρεσης κεφαλαίων από τη διεθνή χρηματαγορά. Η δια του Ισθμού οδός παρείχε δυο σημαντικά πλεονεκτήματα στη διεθνή ναυτιλία και κατ' επέκταση στο διεθνές εμπόριο: Ασφάλεια και Οικονομία. Η παράκαμψη των επικίνδυνων ακρωτηρίων Κάβο Μαλέα και Κάβο Ματαπά δεν θα μείωνε μόνο τους κινδύνους από ναυτικά ατυχήματα, αλλά και το κόστος μεταφοράς (ασφάλιστρα, καύσιμα, χρόνος).
Μετά τη διάνοιξη της διώρυγας του Σουέζ, η Κυβέρνηση Ζαΐμη έλαβε την απόφαση τομής του Ισθμού και το Νοέμβριο του 1869 ψήφισε το νόμο της «περί διορύξεως του Ισθμού της Κορίνθου». Με το νόμο αυτό είχε δικαίωμα να παραχωρήσει σε εταιρεία ή ιδιώτη το προνόμιο κατασκευής και εκμετάλλευσης της Διώρυγας. Το ελληνικό δημόσιο κατακύρωσε το έργο το 1881 στον στρατηγό Στέφανο Τύρρ, μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της διώρυγας για 99 χρόνια.


Τα εγκαίνια του Ισθμού της ΚορίνθουΟι εργασίες διάνοιξης ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1882. Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ. Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων. Ως η πιο σωστή και οικονομική, προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας. Υστερα, όμως, από 8 χρόνια, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της -εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της- και τελικά διαλύθηκε.
Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε ελληνική εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο. Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος, με τη χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής, ολοκληρώθηκε μετά 11 χρόνια. Τα εγκαίνια έγιναν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις 25 Ιουλίου 1893, από το πρωθυπουργό Σωτήριο Σωτηρόπουλο.
Η διώρυγα κόβει σε ευθεία γραμμή τον Ισθμό της Κορίνθου σε μήκος 6.346 μ. Το πλάτος της στην επιφάνεια της θάλασσας είναι 24,6 μ. και στο βυθό της 21,3 μ., ενώ το βάθος της κυμαίνεται μεταξύ 7,50 έως 8 μ. Ο συνολικός όγκος των χωμάτων που εξορύχτηκαν για την κατασκευή της έφθασε τα 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα.
Η γεωλογική σύσταση των πρανών της Διώρυγας είναι ανομοιόμορφη, με ποικιλία γεωλογικής συστάσεως εδαφών. Μία ιδιομορφία, που κατά καιρούς είχε ως συνέπεια την κατάπτωση μεγάλων χωμάτινων όγκων και κατά συνέπεια το κλείσιμο του καναλιού. Συνολικά, από την έναρξη λειτουργίας της έως το 1940, η Διώρυγα παρέμεινε κλειστή για διάστημα τεσσάρων χρόνων. Μεγάλη διακοπή της λειτουργίας της έγινε και το 1944, όταν οι Γερμανοί, κατά την αποχώρησή τους, ανατίναξαν τα πρανή, προκαλώντας την κατάπτωση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων. Οι εργασίες εκφράξεως διήρκεσαν πέντε χρόνια (1944-1949).
Σήμερα, η Διώρυγα της Κορίνθου αποτελεί διεθνή κόμβο θαλάσσιων συγκοινωνιών και εξυπηρετεί περί τα 12.000 πλοία ετησίως, από όλο τον κόσμο.

_______

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2018

Όταν κάποιες αντιλήψεις μας κρατούν ριζωμένους στο παρελθόν…


Θέματα Ψυχολογίας

Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας *


Πολλές φορές συμβιβαζόμαστε στη ζωή μας και συνηθίζουμε σε καταστάσεις που νομίζουν πως μας ταιριάζουν αλλά τελικά μας κρατούν πίσω. Μας κρατάει σταθερούς μία συνήθεια και διστάζουμε να κάνουμε το πρώτο βήμα για να την αλλάξουμε. Μένουμε δέσμιοι, είτε γιατί φοβόμαστε να προχωρήσουμε σε κάτι διαφορετικό είτε επειδή πολλές φορές βαριόμαστε να φύγουμε από μία κατάσταση σίγουρη και «δοκιμασμένη». Εν ολίγοις μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και δεν επιτρέπουμε στον εαυτό μας  να ασχοληθεί με το παρόν και τις προοπτικές που υπάρχουν στο μέλλον.
Όταν εννοώ προσκόλληση στο παρελθόν εννοώ πως είμαστε προσκολλημένοι με τα βιώματα που αποκτήσαμε από του γονείς μας, με τις επιταγές που όπως ήταν φυσικό λόγω της παιδικής μας ηλικίας τις δεχτήκαμε χωρίς να τις αναλύσουμε ιδιαίτερα και τις «κουβαλάμε» μέχρι και την ενηλικίωσή μας και μπορεί και για όλη μας τη ζωή, γιατί είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι σωστές. Είμαστε προσκολλημένοι στα γονεϊκά πρότυπα και στις διάφορες διαβουλεύσεις τους και διδαχές τους. Αυτές είναι λοιπόν που δεν μας αφήνουν να προχωρήσουμε,  τις έχουμε ενστερνιστεί τόσο, έχουν γίνει κομμάτι του εαυτού μας που κάθε πιθανή απόκλιση από αυτές μας φοβίζει. Έτσι παραμένουμε στάσιμοι και αμετακίνητοι στις προκλήσεις που εμφανίζονται στη ζωή μας.
Μήπως ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε; Δεν εννοώ να ξεχάσουμε τις διδαχές των γονέων μας και τις αξίες που μας έδωσαν στην παιδική ηλικία αλλά θα μπορούσαμε να γίνουμε πιο ευέλικτοι και περισσότερο ανοιχτοί στις νέες προκλήσεις που μπορεί να εμφανιστούν. Η αλλαγή αυτή θα μπορούσε να γίνει πιο εύκολα αν κάνουμε στροφή στον εαυτό μας.. εννοώντας να μάθουμε περισσότερο τον εαυτό μας, το τι τελικά μας ταιριάζει.
Μαθαίνοντας λοιπόν τις αντοχές μας και τις δυνατότητές μας δεν θα φοβόμαστε να μην απογοητευτούμε από τις δυσκολίες της καθημερινότητας, θα έχουμε μεγαλύτερη κριτική σκέψη και θα ξεφύγουμε από τον τρόπο που μάθαμε να ζούμε τόσο καιρό. Θα αρχίσουμε να γινόμαστε περισσότερο ανοιχτοί - και με τους ανθρώπους αλλά και με τις καταστάσεις- και θα αποκτήσουμε καλύτερη κριτική σκέψη. Πλέον θα αποδεχόμαστε νέες πληροφορίες και εμπειρίες χωρίς να λέμε μέσα μας «ωχ αυτό δεν είναι σωστό, πρέπον αφού δεν μας το είπαν οι γονείς μας».
Μπορούμε να αλλάξουμε, να δοκιμάσουμε, μπορεί στην αρχή να απογοητευτούμε αλλά θα γίνουμε περισσότερο δυνατοί. Τα εμπόδια και οι αποτυχίες που μπορεί να συναντήσουμε, επειδή ξεφύγαμε από το συνηθισμένο-δοκιμασμένο,  θα μας κάνουν πιο ανθεκτικούς. Ας τολμήσουμε λοιπόν αυτή την αλλαγή, είναι λάθος να εμμένουμε για όλη μας τη ζωή σε αντιλήψεις που δεν μας αντιπροσωπεύουν και μας κρατούν ριζωμένες στο παρελθόν. 

~~~~~~~~~~~~

(*) Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπευτής, απόφοιτος Πανεπιστημίου Αθηνών και Strathclyde University. Μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Ελληνικής Προσωποκεντρικής και Βιωματικής Εταιρείας, επιστημονικός υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή».

Παρασκευή 13 Ιουλίου 2018

Γ. Σεφέρης: Είναι καιρός να πηγαίνω


Μιχάλης Κιτσώνης
ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ


Είναι καιρός να πηγαίνω.
Ξέρω ένα πεύκο που σκύβει κοντά σε μια θάλασσα. 
Το μεσημέρι, χαρίζει στο κουρασμένο κορμί έναν ίσκιο μετρημένο σαν τη ζωή μας,
 και το βραδυ, ο αγέρας περνώντας μέσα από τα βελόνια του, 
πιάνει ένα περίεργο τραγούδι, σαν ψυχές που κατάργησαν το θάνατο...
Γ. Σεφέρης