O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". ...Γκαίτε

.................................................Όποιος ελεύθερα συλλογάται συλλογάται καλά. - Ρήγας Φεραίος
Η Φωτό Μου

Καθημερινά... με τον Πάνο Αϊβαλή // Επικοινωνία στο email: kepeme@gmail.com

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ

No news good news...............

Αρκαδικά

Δευτέρα 30 Απριλίου 2018

Αρκαδική Παραδοσιακή συνταγή (Αλοιφή για εγκαύματα)


Αρκαδική Παραδοσιακή συνταγή
(Αλοιφή για εγκαύματα)

Παραδίδεται ως έχει, γραμμένη από τα χέρια μιας αγαπημένης Γορτύνιας. Η μόνη διασωθείσα από τον χαμένο θησαυρό μιας δρυίδισσας στην ορεινή Αρκαδία. Είναι ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΗ!!! και εύκολη. Αντί για ελατόπισσα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και μαστίχα Χίου (προφορική παράδοση). Επίσης είναι καλύτερα να το κάνετε σε μπαιν-μαρί.
Τι είναι πια αυτό το «μπεν μαρί»; 
Το «μπεν μαρί» είναι ο πιο σωστός τρόπος να λιώνεις/ζεσταίνεις πρώτες ύλες, όπως η Σοκολάτα,το κρυσταλλωμένο Μέλι, το Κερί, η Ελατόπισσα κ.τ.λ. χωρίς να κινδυνεύει να «κόψουν» τα υλικά σου καί να καταστραφούν οι πολύτιμες ιδιότητές τους
Τι κάνουμε..Πολύ απλά, τοποθετώντας πάνω από μία κατσαρόλα που βράζει νερό και ένα μεταλλικό δοχείο (μπόλ, μπρίκι κλπ.) με το υλικό που θέλουμε να ζεστάνουμε και αφήνοντας τους ατμούς να κάνουν την δουλειά. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια μόνο λίγη προσοχή και μαεστρία για να το καταφέρεις, και έχεις λιώσει τα υλικά χωρίς να καταστραφούν οι ιδιότητές τους!!!.
________

Κυριακή 22 Απριλίου 2018

Το σύνθημα για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα της «Μάνας Γης» είναι «Να σταματήσουμε τη ρύπανση από τα πλαστικά»


Georgia Panagopoulou


Γιάννης Ρίτσος «Εαρινή Συμφωνία», 1938

Το σύνθημα για τη φετινή Παγκόσμια Ημέρα της «Μάνας Γης» είναι «Να σταματήσουμε τη ρύπανση από τα πλαστικά». Ωστόσο η «Μάνα Γη» δεν απειλείται μόνο από τα πλαστικά αλλά και από τη ρύπανση των εδαφών από τα βιομηχανικά απόβλητα, τις χωματερές και τις εξορύξεις, την απώλεια - τη «σφράγιση» και τη διάβρωση των εδαφών, τον εγκιβωτισμό των ρεμάτων, τα φράγματα των ποταμών κ.λπ.
Σήμερα, η Ημέρα της Γης έχει φτάσει σε περισσότερες από 190 χώρες και γιορτάζεται από περισσότερους από 1 δις ανθρώπους κάθε χρόνο, οι οποίοι στέλνουν το μήνυμα στις κυβερνήσεις και στους συνανθρώπους τους, ότι η μάχη υπέρ του περιβάλλοντος είναι αναγκαία, είναι μάχη υπέρ του μέλλοντος της Γης. Και του δικού μας....
Ομως οι ανακοινώσεις και 'δεσμεύσεις', με αφορμή παγκόσμιες ημέρες και επετείους, αν και είναι χρήσιμες, από μόνες τους δεν αρκούν. Χρειάζεται μια άλλη αντίληψη, μια άλλη φιλοσοφία ζωής και αλλαγή συμπεριφοράς για την προστασία της «Μάνας Γης».


Παρασκευή 20 Απριλίου 2018

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΚΑΡΑΚΑΞΑΣ

  αντί-Χρονογραφήματος    



γράφει ο Βαγγέλης Κ. Χριστόπουλος

Καρακάξες θυμάμαι πολλά χρόνια να σκούζουν δυνατά και να περιφέρονται στα ψηλά πεύκα και τις μυγδαλιές πριν χτιστεί η περιοχή. Έβλεπα το ανήσυχο περπάτημά τους με μικρά πηδήματα και ανασηκωμένη την μαύρη ουρά τους. Επανήλθαν σήμερα στην μνήμη μου πολλές εικόνες του παρελθόντος.
Είναι  πρωί Μεγάλης Παρασκευής και ακούγονται σκουξίματα  πουλιών στην ταράτσα της απέναντι πολυκατοικίας. Πέντε πουλιά, Καρακάξες ήταν ολόγυρα καθισμένες , με το άσπρο και μαύρο πένθιμο  χρώμα τους, που μας θυμίζουν την Μεγάλη Παρασκευή με τα  Πάθη του Χριστού μας.
Ήταν επαναλαμβανόμενα τα κρωξίματα της ομήγυρης των πτηνών, αλληλοδιαδόχως και ομαδικώς. Αυτά τα ακούσματα έφεραν το βλέμμα μου κοντά τους μέσα από το τζάμι του κλειστού παραθύρου μου.
Καθώς κάθονταν κυκλικά πάνω στα σιδερένια κάγκελα της ταράτσας, συνέχιζαν τις φωνές κουνώντας  την ουρά και το σώμα τους  σαν να χορεύουν. 
Αυτή η εικόνα δήλωνε μια ιστορία τραγική και συγχρόνως διδακτική, που και ο άνθρωπος συχνά την βιώνει. Η φανταστική αυτή κοινωνία των πτηνών, είναι ο καθρέφτης της ανθρώπινης κοινωνίας. 
Ήταν η αντίδρασή τους σε μια πεθαμένη δίπλα τους συντρόφισσα.
Καθώς άνοιξα την πόρτα, με την φωτογραφική μηχανή στο χέρι, δεν πρόλαβα να αποθανατίσω τον κύκλο των πουλιών. Και όσες φορές προσπάθησα έφευγαν  σαν αστραπή, γίνονταν  καπνός. Η μόνη που έμεινε εκεί, ήταν η νεκρή καρακάξα που ξεχώριζε το λευκό χρώμα στην κοιλιά και στην άκρη των φτερών της.  Έτσι κατάλαβα το μεγάλα τους δράμα.
Η περιέργειά μου μεγάλωσε και κάθε φορά έριχνα την ματιά μου στο μέρος που βρισκόταν νεκρή η καρακάξα.
Τρεις ημέρες έρχονταν, καθήμενες στα ίδια κάγκελα , κάνοντας κύκλο, πάνω στην νεκρή ομόφυλή τους. Συνέχιζαν τα άφθονα κρωξίματα, που σίγουρα δεν ήταν τραγούδια, χαράς, θριάμβου, ευτυχίας….
Ήταν μοιρολόγια στην νεκρή παρέας τους και λόγια παρηγοριάς στην σύντροφο.
Μετά το τριήμερο, γύρω στην νεκρή καρακάξα περιφέρεται για αρκετές ημέρες η σύντροφος μόνη, κλαίγοντας απαρηγόρητη.
Αν είχαν ανθρώπινη φωνή, πολλά θα μας δίδασκα και θα παίρναμε μαθήματα διαγωγής και φερσίματος.
                   
                  ΚΑΡΑΚΑΞΕΣ ΘΡΗΝΟΥΝ

Πέντε καρακάξες γύρω απ’ το πτώμα
της συντρόφισσας στέκονται και την μοιρολογούν
Και οι πέντε πενθημοφορεμένες την παρέα τους
Κατευοδώνουν και την αποχαιρετούν
Κρώζουν και τριγύρω της πηδούν
μα και τον /την σύντροφό, τον παρηγορούν
Έχουν και τα πουλιά τον τρόπο τους
σαν τους ανθρώπους να θρηνούν
Τρεις ολόκληρες μέρες επισκέπτονται
Το χώρο που κείτεται το σώμα της νεκρής
Λες και τρέχουν τα δάκρυά τους
Σαν τις σταγόνες της βροχής
Όλη οι οικογένεια είναι συγκεντρωμένη
ν’ αποχαιρετήσει για ύστατη στιγμή
Το μέλος της οικογενείας τους
που κείτεται άψυχο στη γη.


Σάββατο 7 Απριλίου 2018

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1783 (3 γορτυνιακά σημειώματα-μαρτυρίες)

   ΑΡΚΑΔΙΚΑ     

Ο  ΜΕΓΑΛΟΣ  ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1783
(3 γορτυνιακά σημειώματα-μαρτυρίες)

Την άνοιξη του 1783 , μέσα στην τουρκοκρατία και ανήμερα των αποκριών , ένας ισχυρός σεισμός συντάραξε την Πελοπόννησο και προξένησε τρόμο αλλά και  σημαντικές καταστροφές στη Γορτυνία.
Ελληνικές μαρτυρίες επίσημες, για το σεισμό αυτό, δεν ήταν δυνατό να υπάρξουν σ’ εκείνους τους καιρούς. Σώθηκαν όμως γραμμένες μαρτυρίες απλών ανθρώπων για το μέγεθός του , το δέος που προκάλεσε αλλά και τις συνέπειές του:
Στην ιστορική Μονή Τιμίου Προδρόμου Αρκαδίας, στο φαράγγι του Λούσιου , μεταξύ Στεμνίτσας και Δημητσάνας , διαφυλάσσεται παλαιός κώδικας που περιέχει το Νομοκανόνα του Μανουήλ Μαλαξού. Στα παράφυλλα του κώδικα αυτού υπάρχουν διάφορες χειρόγραφες ενθυμήσεις, μεταξύ των οποίων και η παρακάτω:
«1783 μαρτίου 1 ανιμερα τιν κυριακι τις τυρ[ι]νις εκαμε σιςμος μαιγάλος σε ολον το μορηα εκριμηστικανε εκκλησιες σπητια κ(αι) αλα πολα εκρεμησθη κ(αι) το κελι του φουρνου κ(αι) η παναγια εσυναξε τους δουλους τις ολους στιν εκ[λη]σιαν που εγινονταν ειαγία ιερουργιαν κ(αι) δεν ετιχε  κανίς στο φούρνω κ(αι) έγινε θαυμαστα μεγάλα στο μοναστιρη και τιν καθαροδευτερα…(;) ιφεραμεν μαστορους κ[αι] το εκτισαμαιν νικτα κ[αι] ημερα  με τής λα[μ]παδες που δεν εκοτουσαμεν και ηχαμεν βίγλες και εφίλαγαν και ετζη το εκτισαμεν κ[αι]  γραφομεν εις ενθυμησιν .     Παρθένιος ιερωμόναχος  εγραψα»
Το βιβλίο αυτό ήταν , παλιότερα , κτήμα της Μονής Παναγίας Αιμυαλών , στην οποία και διαδραματίστηκαν τα γεγονότα που αναφέρονται στο χειρόγραφο σημείωμα , συνήθεια που ήταν πολύ διαδεδομένη στον εκκλησιαστικό χώρο , να γράφουν, δηλαδή , οι μοναχοί , οι ιερείς και οι ψαλτάδες πάνω στα ιερατικά βιβλία διάφορα ενθυμήματα προσωπικού ή και γενικότερου ενδιαφέροντος. 
Η ανάγνωση του ενθυμήματος αυτού μας μεταφέρει στα σκοτεινά χρόνια της δουλείας  των Τούρκων. Τότε που ένας φοβερός σεισμός , ανήμερα της Τυρινής (Μεγάλης Αποκριάς) το πρωί της 1ης Μαρτίου 1783 , γκρέμισε «το κελί του φούρνου» της Μονής Αιμυαλών. Θύματα δεν υπήρξαν , γιατί όλοι οι μοναχοί την ώρα εκείνη βρίσκονταν στο ναό για λειτουργία κι αυτό αποδόθηκε σε Θαύμα της Παναγίας . Όπως αναφέρει το σημείωμα , οι μοναχοί , για να ανοικοδομήσουν το γκρεμισμένο κτίριο κάλεσαν μαστόρους , οι οποίοι προκειμένου να τελειώσουν γρήγορα , από τον φόβο των Τούρκων , δούλεψαν αδιάκοπα ΚΑΙ την ημέρα αλλά ΚΑΙ τη νύχτα με το φως των λαμπάδων, ενώ οι μοναχοί είχαν εγκαταστήσει και φρουρές σε επίκαιρα σημεία, για να αναγγείλουν τυχόν εμφάνιση των Τούρκων. Η αυθόρμητη και αυθεντική αυτή αναφορά διαλύει την προπαγάνδα διαφόρων γραικύλων, η οποίοι θέλουν να ανατρέψουν την ιστορική αλήθεια διαδίδοντας ότι, δήθεν, στους ύστερους αιώνες της δουλείας η αυστηρότητα των Τούρκων (όσον αφορά την ανέγερση ναών και σχολείων) είχε ατονήσει και ήταν (περίπου) τα πράγματα ελεύθερα.
Σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο η Κυριακή της Τυροφάγου του 1783 ήταν η 26η Φεβρουαρίου . Συνεπώς , το ως άνω σημείωμα γράφτηκε την Τετάρτη μετά από τον σεισμό , οπότε είχε τελειώσει το χτίσιμο του κελιού και είχαν φτάσει, στο μεταξύ , και οι ειδήσεις από την υπόλοιπη Πελοπόννησο.
Ο ιερομόναχος Παρθένιος που υπογράφει το σημείωμα ήταν ο επί μακρόν ηγούμενος (1783-1818) της Μονής Αιμυαλών , Παρθένιος – Φωτεινός Παπαδόπουλος , από το χωριό Ζυγοβίστι της Γορτυνίας.
Υπάρχει όμως κι άλλη μια γραπτή μαρτυρία για το σεισμό του 1783 στη Γορτυνία, που βρέθηκε σε παλαιό εμπορικό βιβλίο (δευτέρι), το οποίο ανήκε στους Στεμνιτσιώτες  αδερφούς Σπύρο και Παναγιωτάκη Μούτζο, παιδιά του Κωνσταντή Μούτζου. Στο βιβλίο αυτό, όπου γράφονταν τα χρέη των διαφόρων πελατών που ψώνιζαν με πίστωση, βρέθηκε και η παρακάτω ιδιόγραφη σημείωση, γραμμένη, μάλλον, από τον Σπύρο Μούτζο, ο οποίος στα τέλη του 18ου αιώνα και αρχές του 19ου, εξασκούσε την πατροπαράδοτη στεμνιτσιώτικη τέχνη της αργυρο-χρυσοχοΐας σε διάφορες πόλεις της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας , φτάνοντας και μέχρι την Κωνσταντινούπολη . Το σημείωμα γράφει τα εξής :
«1783 φλεβαριού. 26 ημέρα Κυριακι ανημερα τιν τουρινης στο μοριά μια ωρα τις ημερός μεσα της τιν λητουργιά της σε ώλον τον κοσμο του μορ[ι]ά εγηνε μεγας και φωβερός σησμος και επεσανε μερικα σπητια και ανηξανε και εκλης[ι]ε[ς] και εβάσταξε εκινη την ημερα εος το βραδη εκανε 23 βολες και βασταξε ωλη τιν μεγαλιν σαρακοστι και ανημερα τιν μεγαλι λαμπρι εκαμε τρις βολές και ος για τιν ωραν ωπου κανη εχη ημεραις πενήντα ενιά 59 και παλην δεν εσταθη ουται επαψαι από φλεβαριού 26 εως Μαϊου δεκαξη εκανε και παλη κανη δεν επαψαι ωλοτελα ».
Η μαρτυρία αυτή επιβεβαιώνει σε όλα της τα σημεία εκείνη του βιβλίου της Μονής Αιμυαλών και δίνει με ζωντάνια την εικόνα της σφοδρότητας του σεισμού αλλά και τη διάρκεια των μετασεισμικών δονήσεων που κράτησαν , σύμφωνα με το σημείωμα, μέχρι τα μέσα του Μαΐου 1783 !!!
Υπάρχει όμως και μια τρίτη έγγραφη μαρτυρία για τον φοβερό αυτό σεισμό : Στην εσωτερική πλευρά του δυτικού τοίχου του καθολικού της μονής Ζωοδόχου Πηγής Στεμνίτσας είχε χαραχτεί το παρακάτω ακιδογράφημα :
«1783 φλεβ. εγηνε σΗσμος φοφερος Ης ολον τον μορεα επεσαν σπητια περισα εχαλασανε εκλησηες ανιξανε και αλα θαμασηα εκρατησε σισμος ημερες χρον έναν ολοκληρον»
Χαράκτης του ανωτέρω σημειώματος ήταν ο τότε  ηγούμενος της Μονής Ζωοδόχου Πηγής Στεμνίτσας  Ιερομόναχος Γερμανός Κάντζας από την Στεμνίτσα Γορτυνίας, ο οποίος συνέστησε εκ νέου τη Μονή μετά την ερήμωσή της από τους Αλβανούς κατά τα έτη 1770- 1779 .
Το μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής βρίσκεται 2 χιλ. έξω από τη Στεμνίτσα , πάνω από το χωριό , αριστερά του δρόμου που οδηγεί στην Τρίπολη . Το όμορφο καθολικό του, η εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής , κτίστηκε τον 15ο αιώνα και είναι ρυθμού βασιλικής. Σε ένα από τα κελιά τής Μονής συνεδρίασε η Πρώτη Πελοποννησιακή Γερουσία το 1821. Τα κτίσματα τής μονής και το καθολικό έχουν υποστεί αναπαλαίωση. Η θέση της προσφέρει υπέροχη θέα στον γραφικό οικισμό της Στεμνίτσας.
Ο φοβερός σεισμός του 1783 , που με τόση σαφήνεια περιγράφεται στα τρία γορτυνιακά σημειώματα, έχει καταγραφεί ιστορικά κι επιστημονικά από τη σεισμική ευρωπαϊκή  έρευνα και είχε για επίκεντρό του τη Νότια Ιταλία, την περιοχή της Καλαβρίας. Εκεί, από 5 Φεβρουαρίου 1783  και μέσα σε διάστημα μικρότερο των 2 μηνών, έγιναν 6 διαδοχικοί ισχυροί σεισμοί (6,5 ρίχτερ και μεγαλύτεροι), οι οποίοι προξένησαν εκτεταμένες καταστροφές και πάνω από 35 χιλιάδες θανάτους!!!  Φυσικά, οι σεισμοί αυτοί θα έγιναν αισθητοί σ’ ολόκληρη τη νότια Ευρώπη, ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο και τη Γορτυνία ,  πράγμα το οποίο μαρτυρούν, άλλωστε,  τα τρία γορτυνιακά σημειώματα.

_______
(ΠΗΓΗ : «Ο ΣΕΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 1783  ΕΙΣ ΓΟΡΤΥΝΙΑΝ», Γ.Α. ΣΤΑΜΙΡΗΣ, ΓΟΡΤΥΝΙΑΚΟΝ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ 1948 , ΤΕΥΧΟΣ 3ον )
 Βαγγέλης Μητράκος

Παρασκευή 6 Απριλίου 2018

ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΞΕΚΙΝΗΣΤΕ ΜΕ ΜΙΑ ΖΕΣΤΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ…

περί Ψυχολογίας
Γράφει ο Γιάννης Ξηντάρας, 
(www.xidaras.gr)  


Η καθημερινή ζωή του καθενός: μία ολόκληρη ιστορία! Ο καθένας “κουβαλάει τον δικό του σταυρό” θα πει κανείς - αλλά και ότι ο καθένας είναι μοναδικός, ανυπέρβλητος!
Ωστόσο μπροστά στις δυσκολίες της καθημερινότητας, της ρουτίνας, συχνά, πολλοί από εμάς λυγίζουν.
Χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε την διαδικασία αυτή, να μην την πάρουμε αψήφιστα, να υπενθυμίζουμε κάθε φορά στον εαυτό μας, τις ανάγκες που έχουμε και να φροντίζουμε –όσο μπορούμε- να τις ικανοποιήσουμε… Δεν μιλάμε για φοβερά πράγματα, δεν μιλάμε για σπίτια, αυτοκίνητα, πολυτέλειες ( βέβαια κι αυτά καλοδεχούμενα είναι, αλλά εδώ δεν μιλάμε γι’ αυτά!).
Πως μπορούμε λοιπόν να φροντίζουμε τον εαυτό μας μέσα στο σύμπαν της καθημερινότητας μας, Τι ελάχιστο μπορούμε να μας προσφέρουμε για να νιώσουμε πιο καλά, πιο θετικά, πιο ευχάριστα;

1.      Η ανθρώπινη συναναστροφή: Oι άνθρωποι γύρω μας, όσοι μας αγαπούν κι όσοι εμείς αγαπάμε, είναι ένα στήριγμα. Το γέλιο τους, η καλοσύνη τους, η καλημέρα τους. Ξεκινήστε με μια ζεστή καλημέρα στο/στην σύντροφο σας, στο παιδί σας, στον συνάδελφο σας…
2.      Οργανώστε τον χρόνο σας σύμφωνα με τις δυνατότητες σας. Μην αναβάλλετε για αύριο αυτό που μπορείτε να κάνετε σήμερα (έτσι και αλλιώς μπροστά σας θα το βρείτε!) αλλά και μην διστάσετε να μεταθέσετε για αύριο αυτό που δεν προλαβαίνετε να το τελειώσετε σήμερα… Με λίγα λόγια μην πιέζεστε εσείς πιέζοντας τον χρόνο σας!
3.      Φροντίστε τον εαυτό σας. Οι μικρές πράξεις καθημερινής υγιεινής έχουν δυσανάλογα μεγάλη σημασία. Ένα ζεστό μπάνιο, μία καθαρή αλλαξιά ρούχα, η αίσθηση της προσωπικής περιποίησης, αναζωογονούν και υπενθυμίζουν την σημασία του εαυτού μας… από εμάς τους ίδιους!
4.      Η αξία των γευμάτων δεν είναι μόνο διατροφική. Σημαίνει πολλά περισσότερα μέσα στην ρουτίνα της καθημερινότητας: Oσοι έχουν φάει κρύο φαγητό σε ταπεράκι, ξέρουν! Μην τρώτε λοιπόν, κρύο φαγητό σε ταπεράκι! Τουλάχιστον ξαναζέστανε το! Σημασία δεν έχει μόνο η θερμοκρασία, σημασία έχει η απόδειξη ότι νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας, ''η ζεστασιά που θα περιβάλλουμε τον εαυτό μας'', ότι δεν τον παραμελούμε, ότι φροντίζουμε τις μικρές καθημερινές λεπτομέρειες…

Τα παραπάνω 4 σημεία δεν είναι παρά μόνο ενδεικτικά, μπορεί ο καθένας να προσθέσει δεκάδες άλλα δικά του, σε τομείς που τον αφορούν και γνωρίζει καλύτερα: Mην ξεχνάτε ότι πάνω απ’ όλα η αξία τέτοιων πράξεων είναι συμβολική και σκοπό έχει να μας υπενθυμίζει με κάθε ευκαιρία την σημασία της ΜΗ παραίτησης σε μία ισοπεδωτική ρουτίνα!

~~~~~~~~~~

Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι  Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα, πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”.

Κυριακή 1 Απριλίου 2018

Εφημερίδα "Αρκαδικό Βήμα" - Μάρτιος 2018 - Αφιέρωμα στον Εθνικό-απελευθερωτικό Αγώνα

 ΤΟΠΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ  

[1821 - 2018 ] Εκατό ενενήντα επτά χρόνια από την απελευθέρωση 
του Ελληνικού Γένους από τον οθωμανικό ζυγό....
 τιμούμε την μνήμη των Αγωνιστών μας !!!



διαβάστε ολόκληρη την εφημερίδα  εδώ